รีเลย์แม่เหล็กไฟฟ้าเป็นรีเลย์ที่ขับเคลื่อนส่วนที่เคลื่อนที่ได้ของวงจรแม่เหล็กโดยแรงดึงดูดทางแม่เหล็กไฟฟ้าที่สร้างขึ้นโดยกระแสควบคุมผ่านขดลวดเพื่อให้เกิดการเปิด ปิด หรือการแปลงหน้าสัมผัส พูดง่ายๆ ก็คือสวิตช์ที่ใช้ไฟฟ้าอ่อนเพื่อควบคุมไฟฟ้าแรง มีระบบควบคุม (เรียกอีกอย่างว่าวงจรอินพุต) และระบบควบคุม (หรือเรียกว่าวงจรเอาต์พุต) และโดยปกติจะใช้ในวงจรควบคุมอัตโนมัติ ข้อมูลต่อไปนี้จะแนะนำความรู้พื้นฐานเกี่ยวกับรีเลย์แม่เหล็กไฟฟ้า:
1. โครงสร้าง
โดยทั่วไปแล้วรีเลย์แม่เหล็กไฟฟ้าประกอบด้วยระบบวงจรแม่เหล็ก ระบบสัมผัส และกลไกการไหลกลับ
(1) ระบบแม่เหล็กไฟฟ้า: กลไกการเหนี่ยวนำ ระบบวงจรแม่เหล็กที่ประกอบด้วยแกนเหล็กที่ทำจากวัสดุแม่เหล็กอ่อน แอกและกระดอง และส่วนประกอบของขดลวด มันเป็นแม่เหล็กเมื่อได้รับพลังงานและสามารถถือเป็นส่วนหลักของรีเลย์แม่เหล็กไฟฟ้า
(2) ระบบสัมผัส: ตัวกระตุ้นซึ่งประกอบขึ้นด้วยรูปแบบต่างๆ ของลิ้นสัมผัสหรือชิ้นส่วนสัมผัสที่ใช้เป็นตัวสัมผัสในลักษณะที่เป็นฉนวน นั่นคือส่วนที่กำหนดว่าวงจรใดมีพลังงาน
(3) กลไกการส่งและการฟื้นฟู: กลไกการเปรียบเทียบระดับกลาง กลไกการส่งผ่านที่ตระหนักถึงการทำงานของรีเลย์หมายถึงกลไกที่ส่งการเคลื่อนไหวของกระดองไปยังหน้าสัมผัสเมื่อขดลวดถูกกระตุ้น โดยทั่วไป หน้าสัมผัสที่เชื่อมต่อกับกระดองจะถูกขับเคลื่อนโดยตรงหรือโดยอ้อมจากการเคลื่อนที่ของกระดอง
หลักการทำงาน
ตราบใดที่มีการใช้แรงดันไฟฟ้าที่ปลายทั้งสองของขดลวด กระแสจำนวนหนึ่งจะไหลผ่านขดลวด ซึ่งจะทำให้เกิดผลกระทบทางแม่เหล็กไฟฟ้า ภายใต้การกระทำของแรงแม่เหล็กไฟฟ้า กระดองจะเอาชนะแรงดึงของสปริงที่ดึงกลับและดึงดูดไปยังแกนกลาง ซึ่งจะเป็นการขับกระดอง หน้าสัมผัสแบบเคลื่อนที่และหน้าสัมผัสแบบคงที่ (ปกติหน้าสัมผัสแบบเปิด) ถูกดึงเข้าด้วยกัน เมื่อขดลวดไม่มีพลังงาน แรงดึงดูดของแม่เหล็กไฟฟ้าจะหายไป และกระดองจะกลับสู่ตำแหน่งเดิมภายใต้แรงปฏิกิริยาของสปริง ปล่อยหน้าสัมผัสเคลื่อนที่และหน้าสัมผัสคงที่เดิม (ปกติหน้าสัมผัสปิด) นี้ดึงเข้าและออกเพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ของการดำเนินการและตัดวงจร