วัตถุป้องกันของรีเลย์ระบายความร้อนคือมอเตอร์ ดังนั้นควรเข้าใจประสิทธิภาพทางเทคนิค สถานการณ์เริ่มต้น ลักษณะการโหลดของมอเตอร์ และความจุเกินที่อนุญาตของมอเตอร์เมื่อเลือก

(1) มอเตอร์ที่ทำงานได้อย่างเสถียรเป็นเวลานาน

สามารถเลือกเทอร์มอลรีเลย์ได้ตามกระแสที่กำหนดของมอเตอร์ ใช้ 0.95～1.05 เท่าของกระแสที่ตั้งไว้ของเทอร์มอลรีเลย์หรือค่ากลางเท่ากับกระแสพิกัดของมอเตอร์ เมื่อใช้ ให้ปรับการตั้งค่าปัจจุบันของ รีเลย์ล็อคแม่เหล็ก ถึงค่ากระแสพิกัดของมอเตอร์

(2) ควรพิจารณาชั้นฉนวนและโครงสร้างของมอเตอร์
เนื่องจากระดับฉนวนของมอเตอร์ต่างกัน อุณหภูมิที่เพิ่มขึ้นที่อนุญาตและความสามารถในการทนต่อการโอเวอร์โหลดจึงแตกต่างกันด้วย ภายใต้เงื่อนไขเดียวกัน ระดับฉนวนยิ่งสูง ความจุเกินก็จะยิ่งแข็งแกร่ง แม้ว่าวัสดุฉนวนจะเหมือนกัน แต่โครงสร้างมอเตอร์ต่างกัน การเลือกเทอร์มอลรีเลย์ก็ควรมีความแตกต่างกัน ตัวอย่างเช่น การกระจายความร้อนของมอเตอร์แบบปิดจะแย่กว่ามอเตอร์แบบเปิด และความจุโอเวอร์โหลดต่ำกว่าของมอเตอร์แบบเปิด ควรเลือกกระแสการตั้งค่าของรีเลย์ระบายความร้อนเป็น 60-80% ของกระแสที่กำหนดของมอเตอร์

(3) ควรพิจารณากระแสเริ่มต้นและเวลาเริ่มต้นของมอเตอร์

กระแสเริ่มต้นของมอเตอร์โดยทั่วไปคือ 5 ถึง 7 เท่าของกระแสที่กำหนด สำหรับมอเตอร์ที่สตาร์ทไม่บ่อยและทำงานต่อเนื่อง หากเวลาสตาร์ทไม่เกิน 6 วินาที สามารถเลือกเทอร์มอลรีเลย์ได้ตามกระแสที่กำหนดของมอเตอร์

(4) หากใช้เทอร์มอลรีเลย์สำหรับการป้องกันการสูญเสียเฟสของมอเตอร์ ควรพิจารณาวิธีการเชื่อมต่อของมอเตอร์

สำหรับมอเตอร์ที่เชื่อมต่อด้วย Y เมื่อเฟสใดเฟสหนึ่งถูกตัดการเชื่อมต่อ กระแสของเฟสที่คดเคี้ยวที่เหลืออยู่จะเพิ่มขึ้นตามสัดส่วนของกระแสที่ไหลผ่านเทอร์มอลรีเลย์ เทอร์มอลรีเลย์แบบสามเฟสทั่วไป ตราบใดที่กระแสการตั้งค่าได้รับการปรับอย่างเหมาะสม จะสามารถรับรู้ถึงการป้องกันความล้มเหลวของเฟสสำหรับมอเตอร์ที่เชื่อมต่อด้วย Y สำหรับมอเตอร์ที่เชื่อมต่อแบบเดลต้า เมื่อเฟสถูกตัดการเชื่อมต่อ อัตราส่วนที่เพิ่มขึ้นของกระแสที่ไหลผ่านขดลวดเฟสต่อเนื่องและกระแสที่ไหลผ่านเทอร์มอลรีเลย์จะแตกต่างกัน