ชื่อเต็มของรีเลย์คือรีเลย์กระดองแม่เหล็กไฟฟ้า ซึ่งแตกต่างจากโซลิดสเตตรีเลย์ ชื่อเต็มไม่เป็นที่นิยมใช้ และมักจะแสดงด้วยตัวย่อ บางคนเรียกรีเลย์ว่ามอเตอร์รีเลย์ แต่เมื่อเอ่ยชื่อรีเลย์ ผู้คนจะรู้ว่าไม่ใช่โซลิดสเตตรีเลย์

หน้าที่ของรีเลย์คือการเปิดใช้งานสัญญาณหรือพัลส์บางอย่างเพื่อเปิดหรือตัดกระแสไฟฟ้าอื่น
รีเลย์ประกอบด้วยขดลวด ชุดกระดอง และหน้าสัมผัสอย่างน้อยหนึ่งคู่ กระแสจะไหลผ่านขดลวด ขดลวดเป็นเหมือนแม่เหล็กไฟฟ้าและสร้างสนามแม่เหล็ก สนามแม่เหล็กจึงดันกระดอง รูปร่างของกระดองนั้นคล้ายกับตัวยึดที่หมุนได้ และจะปล่อย (หรือดึงดูด) ปิด) ผู้ติดต่อสองคน เพื่อให้ระบุได้ง่าย อาร์มาเจอร์มักจะทาสีเขียว คอยล์และหน้าสัมผัสเป็นสีแดงและสีส้มตามลำดับ พื้นที่สีน้ำเงินสองส่วนเป็นฉนวน ส่วนด้านซ้ายใช้เพื่อรองรับหน้าสัมผัส และส่วนด้านขวาอยู่บนกระดองเนื่องจากขดลวด เมื่อสนามแม่เหล็กเปลี่ยนแปลงและเคลื่อนที่ หน้าสัมผัสจะถูกดึงและปิด เส้นแบ่งระหว่างหน้าสัมผัสกับขดลวดจะถูกละเว้นเพื่อความง่าย

รีเลย์มีสองรูปแบบพื้นฐาน: การล็อค (การล็อค) และแบบไม่ล็อค (การไม่ล็อค) รีเลย์แบบไม่ล็อคเรียกอีกอย่างว่ารีเลย์เสถียรด้านเดียว แบบฟอร์มนี้เป็นเรื่องธรรมดาที่สุด เป็นเหมือนสวิตช์ (หรือปุ่ม) ชั่วคราว เมื่อไฟฟ้าของรีเลย์ถูกตัด ขั้วต่อจะสปริงกลับคืนสู่สถานะเริ่มต้นตามเดิม สิ่งนี้สำคัญมากในบางแอพพลิเคชั่น ทันทีที่แหล่งจ่ายไฟหายไปรีเลย์จะกลับสู่สถานะเดิม ในทางกลับกัน รีเลย์แลตช์ไม่มีสถานะที่ตั้งไว้ล่วงหน้า และเกือบทั้งหมดมีหน้าสัมผัสแบบดับเบิ้ลคัท จึงไม่จำเป็นต้องใช้ไฟฟ้า
ในกรณีของรีเลย์แลตช์คอยล์เดี่ยว ขั้วของแรงดันไฟฟ้าที่ใช้จะเป็นตัวกำหนดว่าหน้าสัมผัสคู่ใดจะปิด และในรีเลย์ล็อคคอยล์คู่ คอยล์ที่สองจะย้ายกระดองระหว่างสองสถานะ